بزرگنمايي:

ندای لرستان -   یک دکترای روانشناسی گفت: شیوع لجبازی نافرمانی در بین پسران بیشتر از دختران است.

دکتر فیروزه غضنفری  اظهار کرد: لجبازی و نافرمانی از مراحل رشد طبیعی در کودکان است که این رفتارهای مقابله‌ای بین 12 تا 20 ماهگی نمود پیدا می‌کند و در سه‌سالگی به اوج خود می‌رسد و سپس در سال‌های پیش‌دبستانی کاهش پیدا می‌کند.
وی ادامه داد: این وضعیت زمانی نیازمند توجه بالینی می‌شود که از نظر تداوم شدت و فراوانی، وضعیتی غیرعادی پیدا می‌کند به این صورت که با وضعیت رشدی و سنی کودک هماهنگ نباشد.
غضنفری افزود: از تداوم و فراوانی این رفتارها باید برای متمایز کردن رفتاری که در محدوده عادی است از رفتاری که بیمارگونه بوده، استفاده شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه لرستان یادآور شد: زمانی که این رفتارها با فراوانی زیاد تکرار شوند و حالت شدیدی به خود بگیرد به‌نوعی اختلال به نام اختلال لج بازی نافرمانی تبدیل می‌شوند.
این دکترای روانشناسی گفت: بر اساس تعریف پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، اختلال لجبازی نافرمانی با الگوی خلق خشم_ تحریک‌پذیر، رفتار جنجالی_نافرمانی یا کینه‌جویی که حداقل شش ماه ادامه دارد، مشخص می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: کودکان مبتلا به این اختلال معمولاً با بزرگ‌ترها جروبحث می‌کنند، خشمگین و زود رنج هستند، آن‌ها مکرراً و فعالانه در مقابل درخواست‌های بزرگسالان نافرمانی می‌کنند، مدتی باعث ناراحتی دیگران می‌شوند و برای اشتباهات و سوء رفتار خود دیگران را سرزنش می‌کند.
غضنفری گفت: شیوع این اختلال بین یک تا 11 درصد است که در کودکان پیش‌دبستانی یا قوانین مدرسه و در مرحله قبل از نوجوانی بروز می‌کند.
این روانشناس اظهار کرد: همچنین شیوع قبل از نوجوانی آن در پسران قدری بیشتر از دختران است.
وی افزود: اختلال لجبازی نافرمانی تأثیر گسترده‌ای بر کودک، خانواده، معلمان آنان و جامعه دارد.
غضنفری یادآور شد: رفتارهای پرخاشگرانه کودکان باعث اختلال در روابط با گروه همسالان و طرد شدن آن‌ها و همچنین منجر به مشکلات یادگیری و نتایج تحصیلی ضعیف می‌شود.
این عضو هیات علمی دانشگاه لرستان اضافه کرد: وقتی چنین عواملی با تعارض‌های درون خانوادگی با والدین و دیگر اعضای خانواده همراه می‌شود، موجب کاهش عزت نفس، خلق افسردگی، تحمل کم برای ناکامی و حملاتی کج‌خلقی می‌شوند.
‌وی گفت: لجبازی نافرمانی هم‌زمان و تدریجی است. همچنین پیش‌آگاهی این اختلال نامطلوب بوده و کودکان مبتلا در سال‌های آینده در معرض خطر رشد مشکلات دیگری همچون اختلالات خواب خلقی و اضطرابی، اختلال سلوک، مصرف مواد و الکلیسم و نیز اختلال شخصیت ضداجتماعی و رفتارهای بزهکارانه در دوران بلوغ و بزرگسالی هستند.