چاپ

ندای لرستان - ایسنا/لرستان الیگودرز یکی از 11 شهرستان لرستان است و با ارتفاع‌ متوسط 2000 متر از سطح‌ دریا، ناحیه‌ای‌ کوهستانی ‌بوده که‌ در شرق ‌استان‌ قرار گرفته و به شهر آبشارها و لاله‌های واژگون معروف است.

‌برخی‌ تاریخ‌ بنای‌ این شهرستان‌ را به‌ عهد گودرز، پهلوان‌ داستانی‌ شاهنامه‌ مربوط می‌دانند و بر این‌ مبنا نام‌ اولیه شهر را آل‌گودرز دانسته و بر این‌ باورند که‌ این‌ نام‌ به‌ مرور تبدیل به الیگودرز شده است
ورزش در این دیار سابقه درخشانی داشته و در دهه 30 به طور رسمی فعالیت‌های ورزشی در آن جریان داشته و نخستین ورزشکاران الیگودرزی پهلوان نصرت‌الله گودرزی بود که از گود زورخانه بپا خواست و سال 41 به تیم ملی کشتی فرنگی راه یافت و سال‌های سال درخشید.
از دیرباز ورزش الیگودرز با توجه به ظرفیت‌هایی که داشته مورد توجه بوده اما در دهه 90 مدتی رها شد و بسیاری از اماکن و پروژه‌های ورزشی تعطیل یا نیمه‌تعطیل بود و ورزش این شهرستان روزهای خوبی سپری نکرد که در چند سال اخیر شرایط به مراتب بهتر شده و می‌توان به میزبانی رقابت‌های انتخابی تیم ملی کشتی آزاد و فرنگی امید در سال 97 و حضور چندین ورزشکار و مربی الیگودرزی در تیم‌های ملی اشاره کرد.
این شهرستان در حال حاضر 3500 ورزشکار سازمان‌یافته و حدود 25 سالن ورزشی دارد و سرانه فضای ورزشی عدد 63 سانتی‌متر مربع را نشان می‌دهد و از میانگین استان که 58 سانتی‌متر مربع بوده، بیشتر است.
رشته‌های انفرادی در الیگودرز مثل سایر شهرستان‌های استان از تیمی بهتر است و کشتی، بوکس، دو و میدانی، وزنه‌برداری به ویژه در بخش بانوان و چند رشته دیگر شرایط به مراتب بهتری نسبت به بقیه رشته‌ها دارند و بنابر نظر کارشناسان دو سه ورزشکار این رشته‌ها شانس حضور در المپیک 2020 را دارند، هر چند کار بسیار دشواری است.
نکته‌ای که الیگودرز را بیش از پیش بر سر زبان‌ها می‌اندازد، احداث پیست اسکی تمندر در روستای فرسش است که برای نخستین بار لرستان را صاحب پیست اسکی می‌کند و نقش مهمی در صنعت گردشگری و توریسم ورزشی خواهد داشت. این پیست که از آن به عنوان یک ظرفیت بین‌المللی نام برده می‌شود، کار زیادی برای افتتاح ندارد و علاقه‌مندان می‌توانند در آینده نه‌چندان دور از آن استفاده کنند.
بدون شک ورزشکاران دیار لاله‌های واژگون و آبشارها با حمایت و توجه بیشتر می‌توانند در رشته‌های زیادی بدرخشند اما همان مشکل همیشگی ورزش لرستان که کمبود منابع مالی و امکانات است، بعضاً سد راه آنان می‌شود.
انتهای پیام