چاپ

ندای لرستان - ایسنا/لرستان یک روانشناس گفت: به خودی خود آغاز سال تحصیلی برای کودکان به ویژه در دوران ابتدایی همراه با ترس و دلهره بوده حال که این بازگُشایی با ترس بیماری همه‌گیر جهانی کرونا ویروس همراه شده است.

لیلا میررضایی در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به این‌که شروع مدرسه یا سال تحصیلی جدید می‌تواند در بهترین زمان ممکن نیز استرس‌زا باشد چه برسد به آن که همزمان شود با بحبوحه یک بیماری همه‌گیر جهانی، اظهار کرد: کودکان ممکن است احساس اضطراب کنند و یا تمایلی به بازگشت به مدرسه نداشته باشند، به خصوص این‌که ماه‌ها آموزش آن‌ها در منزل بوده است.
وی افزود: به‌عنوان مثال می‌توانید برخی از تغییراتی را که ممکن است در مدرسه اتفاق افتاده باشد، ازجمله نیاز به پوشیدن انواع پوشش‌های محافظ مانند ماسک، را برای آن‌ها توضیح دهید. همچنین ممکن است برای کودکان در مدرسه رعایت فاصله فیزیکی با دوستان و معلم هایشان دشوار باشد، شما می‌توانید آن‌ها را تشویق کنید تا به روش‌های دیگری برای حفظ ارتباط و پیوند با دوستان و معلم‌هایشان فکر کنند.
میررضایی افزود: به کودکان اطمینان دهید که برای کمک به سلامت دانش‌آموزان و معلمان اقدامات ایمنی و بهداشتی وجود دارد و به آن‌ها یادآوری کنید که با شستن دست‌ها با صابون و سرفه یا عطسه در آرنج‌شان می‌توانند از گسترش آلودگی و ویروس جلوگیری کنند.
این روانشناس عنوان کرد: نکات مثبت را به کودکان یادآوری کنید، این‌که آن‌ها می‌توانند دوستان و معلمان خود را دوباره ببینند، البته اگر آن‌ها به صورت حضوری به کلاس بر می‌گردند و به‌علاوه اینکه به یادگیری موضوعات جدید ادامه دهند.
وی با اشاره به این‌که با همدلی این مکالمه را پیش ببرید و بگویید درک می‌کنید که او از وجود ویروس کرونا احساس اضطراب می‌کند اما صحبت در مورد نگرانی‌ها و احساسات امری کاملاً طبیعی و مفید است، عنوان کرد: اگر برای کودکان ماسک زدن سخت باشد به ویژه هنگام دویدن و بازی کردن، آن‌ها ناراحت و عصبی می‌شوند.
میررضایی افزود: شما می‌توانید به فرزندان خود اطمینان دهید که بسیاری از بزرگسالان در تلاش‌اند تا امنیت و سلامت خانواده شما را تأمین کنند، اما باید بداند که اهمیت دارد همه ما توصیه های بهداشتی را برای مراقبت از اعضای آسیب‌پذیر جامعه خود رعایت کنیم.
این روانشناس با اشاره به این‌که یکی‌از بهترین روش‌ها برای در امان نگه‌داشتن کودکان از COVID-19 و سایر بیماری‌ها تشویق آن‌ها به شستشوی منظم دست است، عنوان کرد: نیازی به گفتگوهای دلهره‌آور نیست، این کار را با زمزمه ترانه‌ها و شعرهای مورد علاقه آن‌ها و با جنب و جوش و هیجان انجام دهید.
وی افزود: به کودکان آموزش دهید که گرچه ویروس‌ها و آلودگی‌ها نامرئی هستند می‌توانند روی دست‌ها بمانند، وقتی کودکان متوجه می‌شوند که به چه دلایلی باید دست‌های خود را بشویند و احتمالاً این کار را ادامه می‌دهند و همچنین می‌توانید به کودکان نشان دهید که چگونه سُرفه یا عطسه‌شان را با آرنج خود کنترل کنند و از آن‌ها بخواهید که اگر احساس می‌کنند تب دارند، سرفه می‌کنند یا در تنفس مشکل دارند، به شما بگویند.
میررضایی عنوان کرد: اگر مدرسه فرزند شما برنامه بازگشت تدریجی برای دانش‌آموزان دارد، کودک شما ممکن است به دلیل جدایی از دوستانش مضطرب باشد، وقتی برنامه بازگشایی رسمی مدارس اعلام شد اطلاعات مربوط به زمان و چگونگی این اتفاق را برای او شرح دهید و به او کمک کنید تا برای بازگشت به مدرسه آماده شود.
این روانشناس بیان کرد: کودکان خود را پیشاپیش آگاه کنید که ممکن است نیاز به تعطیلی مجدد مدارس وجود داشته باشد، این به آن‌ها کمک می‌کند تا برای دوره انطباق با تغییرات پیش رو آماده شوند، همچنین مهم است که به آن‌ها یادآوری کنیم که یادگیری می‌تواند در مدرسه و خانه و هر مکانی اتفاق بیفتد.
وی افزود: برای دانش آموزانی که به اینترنت دسترسی دارند، استفاده ایمن و نظارت شده از بازی‌های آنلاین، رسانه‌های اجتماعی و گفت‌وگوهای ویدیویی می‌تواند فرصت‌های خوبی را برای کودکان فراهم کند تا در زمان خانه‌نشینی با دوستان، والدین و اقوام‌شان در ارتباط باشند، با آن‌ها بازی کنند و یاد بگیرند و همچنین می‌توانید فرزندان خود را تشویق کنید تا نظرات و افکارشان را برای حمایت از افرادی که به کمک نیاز دارند در فضای آنلاین مطرح کنند.
میررضایی ادامه داد: شما می‌توانید فرزندان خود را به استفاده از ابزارهای دیجیتالی که باعث تحرک فیزیکی و فعالیت بدنی شان می‌شود ترغیب کنید، مانند فیلم‌های ورزشی آنلاین برای کودکان و بازی‌های ویدیویی که به حرکت بدنی نیاز دارند.
این روانشناس با اشاره به این‌که آرامش داشتن و حضور فعال در مکالمه با کودکان بسیار مهم است، افزود: آن‌ها را با دقت تحت نظر داشته باشید تا ببینید وضعیت‌شان چگونه است، احساسات آن‌ها به‌طور متناوب تغییر می‌کند و شما باید به آن‌ها نشان دهید که این موضوع هیچ اشکالی ندارد.
وی بیان کرد: هم در مدرسه و هم در منزل، مراقبان کودکان می‌توانند آن‌ها را مشغول فعالیت‌های خلاقانه مانند بازی و نقاشی کرده و به آن‌ها کمک کنند تا احساسات منفی‌ای را که تجربه می‌کنند در یک محیط امن و مورد حمایت بیان کرده و درباره آن صحبت کنند چراکه این کار به کودکان کمک می‌کند تا روش‌های مثبتی برای ابراز احساسات دشوار مانند خشم، ترس یا غم و اندوه پیدا کنند.
میررضایی گفت: از آنجا که کودکان اغلب ادراک احساسی خود را در زندگی از بزرگسالان اطرافشان می‌گیرند، ازجمله والدین و معلمان، اهمیت دارد که بزرگسالان احساسات خود را به خوبی مدیریت کنند و آرامش خود را حفظ، به نگرانی‌های کودکان گوش داده، با مهربانی صحبت و به آن‌ها اطمینان خاطر دهند.
این روانشناس با اشاره به این‌که علاوه‌بر بررسی سلامت جسمی و وضعیت یادگیری کودک، هنگام بازگشت او به مدرسه باید علائم و نشانه‌های استرس و اضطراب را نیز در او زیر نظر داشته باشید، عنوان کرد: COVID-19 ممکن است بر سلامت روان کودک شما تأثیر بگذارد، مهم است که نشان دهید و به او بگویید گاهی احساس فشارو اضطراب طبیعی بوده در زمان شک و تردید، همدلی و حمایت از یکدیگر، راهی برای رفع تردید است.
وی ادامه داد: همچنین نگرانی‌هایی وجود دارد که به دلیل وجود برخی اطلاعات نادرست در مورد COVID-19ممکن است در هنگام بازگشت کودکان به مدرسه، موارد تبعیض و قُلدری افزایش یابد، باید توضیح دهید که ویروس هیچ ارتباطی با شکل ظاهری افراد، ملیت و یا زبان صحبت کردن آن‌ها ندارد و اگر به کودک‌تان در مدرسه لقب خاصی داده یا آن‌ها را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند باید آن‌ها را ترغیب کنید تا به یک فرد بزرگسال مورد اعتمادشان بگویند.
میررضایی عنوان کرد: اگر کودک شما به صورت حضوری یا آنلاین نگران قُلدری است، اهمیت دارد که به او بگویید تنها نیست و همیشه می‌تواند با شما یا یک فرد بزرگسال مورد اعتماد دیگر صحبت کند.
این روانشناس افزود: هرچه بیشتر در مورد این نوع از آزار، اذیت و قُلدری با کودکان خود صحبت کنید درصورت مشاهده یا تجربه آن راحت‌تر برای شما آن اتفاقات را تعریف می‌کند.
وی با اشاره به این‌که باید فرزندان خود را با گفت‌وگوهای آزاد و صادقانه درباره نحوه ایمن ماندن در اینترنت آشنا کنید، افزود: با فرزندان خود در مورد اینکه با چه کسی و چگونه ارتباط برقرار می‌کنند گفت‌وگوی شفاف و صادقانه داشته باشید، اطمینان حاصل کنید که آن‌ها ارزش و منزلت تعاملات مهربانانه و حمایتی را درک می‌کنند و این بدان معناست که ارتباط‌های تبعیض‌آمیز یا نامناسب هرگز قابل قبول نیستند.
انتهای پیام