چاپ

ندای لرستان - در گلچینی از وصیت‌نامه شهید محمدرضا خواجوی آمده است: «خدایا! توفیق جزین شهادت عطا کن که بی‎صبرانه منتظر دیدار تو هستم. خواهرجان! حجابت را حفظ کن که همان وصیت حضرت فاطمه(س) است. مبادا بر این یک دو روز دنیا اتکا کنی. ای خانواده‌ام، ای مردم مسلمان، ای خدای بخشنده و ای خالق بزرگوارم! من شهادت در راه خدا را بر مرگ در رختخواب ترجیح می‎دهم».
شهید محمدرضا خواجوی در هجدهم اردیبهشت سال 47 در خرم‎آباد متولد شد پدرش محمد و مادرش قمر نام داشت دانش‌آموز سوم راهنمایی بود و در پنجم بهمن‌ماه سال 63 در منطقه زبیدات عراق بر اثر اصابت ترکش به کمر و پهلو به شهادت رسید و پیکر مطهرش در گلزار شهدای خرم‎آباد به خاک سپرده شد.
در گلچینی از وصیت‌نامه شهید محمدرضا خواجوی می‎خوانیم: «خدایا بدنم را پاره‌پاره کن و سرم را از تنم جدا کن که در آن دنیا شرمنده امام حسین(ع) نباشم. خدایا! توفیق جزین شهادت عطا کن که بی‎صبرانه منتظر دیدار تو هستم. خواهرجان! حجابت را حفظ کن که همان وصیت حضرت فاطمه(س) است. مبادا بر این یک دو روز دنیا اتکا کنی. ای خانواده‌ام، ای مردم مسلمان، ای خدای بخشنده و ای خالق بزرگوارم! من شهادت در راه خدا را بر مرگ در رختخواب ترجیح می‎دهم».
در وصیت‌نامه شهید محمدرضا خواجوی آمده است: «سلام گرم مرا از زیر آفتاب گرم خوزستان ای مادرم بپذیر. پس از عرض سلام خدمت مادر عزیزم و براردران بزرگوارم و خواهر مهربانم.ای مادرم! می‎دانم که شب‎هایی شب‌نخوابی کردی و چه زحمت‌هایی که به پای من کشیده‌ای. مادرجان! در این لحظه در زیر آفتاب گرم که دارم وصیت‌نامه‌ام را می‎نویسم هیچ به فکر خانه و وطنم نیستم. فقط به‌عنوان وظیفه شرعی می‎نویسم و فقط به یاد خدا هستم و یاد کسی را می‎کنم که در کربلا تشنه لب شهید شد و شوق دیدار خدا و حضرت ولی‎عصر(عج) را دارم.
مادر جان به خدا شهادت آرزوی من بوده و مبادا در مرگ من شیون و زاری کنی مبادا رد مرگ من سیاه بپوشی که منافقین سوءاستفاده کنند. اگر بالای سر من آمدی بگو چشمانم را بازبگذارند که مردم نگویند کورکورانهرفت، مشت‌هایم را باز کنید که نگاه کنند چیزی با خودم نبردم. خدایا! بدنم را پاره‌پاره کن و سرم را از تنم جدا کن که در آن دنیا شرمنده از روی حضرت سیدالشهدا نباشم. خدایا! توفیق جزیل شهادت عطا کن که بی‎صبرانه منتظر دیدار تو هستم. خدایا! گناهانم را در همین دنیا بیامرز و مرا جزو بندگان خوب و مخلصت قرار بده.
سخنی با برادرم رضا دارم. رضا جان! امیدوارم شما در عزای شهادت من گریه نکنی و سیاه نپوشی چون اولین برادرت نیستم که شهید شده است شما همان‌طور رفتار کن که در شهادت بردرانت مصطفی قاسمپور، علی‌رضا حیدری، محمدرضا عینی، وحید یگانه، هادی موسوی و ... رفتار نمودی بلکه بهتر.
رضا جان! اگر فقط شد خواهش می‎کنم کلیه دوستانم را بالای سرم بیاور تا با آن‌ها وداع کنم.رضاجان! از دور در این گرمای خوزستان شما را می‎بوسم که بعد از پدرم چنانم کردی که علی‌اکبر حسین(ع) کرد و اینک با دلی سرشار آمده‌ام در این صحرای عشق جانم را در راه رضای خدا بدهم.
ای آمریکا و شوروی و جهان‌خوارا شرق و غرب، اگر دین محمد(ص) که همان دین اسلام است در این زمان به رهبری امام خمینی با ریختن خون من پایدار می‎ماند ای بمب‎های شیمایی بر سرم فرود آیید. ای منافقینی که رجایی‎ها، بهشت‌ها، باهنرها و سران و مخلصان مملکتی را به شهادت رساندید، بدانید که در آن دنیا در پیشگاه خدا مسئولید و باید جواب خدای رحمان را بدهید.
سخنی دارم با سعید جانم، سعید جان! امیدوارم که در شهادت من گریه نکنی و بلکه افتخار کنی و خوب درس‌هایت را بخوانی و راه حق را ادامه دهی.سخنی دارم با خواهرم.خواهرجان! امیدوارم که در شهادت من گریه نکنی بلکه جوابگوی مردم باشی.خواهرجان! حجابت را حفظ کن که همان وصیت حضرت فاطمه(س) است مبادا بر این یک دو روز دنیا اتکا کنی.
ای خانواده‌ام، ای مردم مسلمان، ای خدای بخشنده و ای خالق بزرگوارم، من شهادت در راه خدا را بر مرگ در رختخواب ترجیح می‎دهم.