بزرگنمايي:

ندای لرستان - اعتماد / « استاد مطهری و لیبرالیسم فرهنگی » عنوان سرمقاله روزنامه اعتماد نوشته محمد کوکب است که می‌توانید آن را در ادامه بخوانید:
 مقدمه- چهل و پنجمین سالگرد شهادت استاد گرانمایه و فیلسوف و فقیه زمان‌شناس، آیت‌الله مطهری را در حالی گرامی می‌داریم که جامعه امروز ما تحت‌تاثیر تحولات سریع جهان متمدن، دستخوش چالش‌ها و نشیب و فرازهای فراوان گردیده است، به نحوی که به‌زعم برخی روشنفکران جامعه‌شناس گریزی از دنباله‌روی و تبعیت از آموزه‌های مکاتب غربی از جمله لیبرالسم نیست و هرگونه مقاومتی در برابر این سیلِ ناگزیر، جز نابودی و تباهی فرجام و سرانجامی نخواهد داشت. تلاش نگارنده در این نوشتار بر این است که با غور و بررسی آثار گرانسنگ استاد شهید، تقابل آشکار اندیشه سترگ او را با اندیشه متفکران وطنیِ متأثر از فرهنگ غربی نشان دهد.
پیش از ورود به اصل بحث، یادآور می‌شود که استاد شهید در بیان آفات هر نهضت و انقلابی اصیل و از جمله انقلاب اسلامی ایران، «نفوذ اندیشه‌های بیگانه» از طریق دشمنان معاند و نیز دوستان و پیروان ناآشنا با مبانی نظری انقلاب، همچنین «تجددگرایی افراطی» را در رأس این آفات برمی‌شمارند1. نوشتار حاضر عمدتا بر تفسیر «تجددگرایی افراطی» از دیدگاه استاد و تقابل آن با اصول و مبانی اسلامی تمرکز دارد1.
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مکتب لیبرالیسم که در وجوه گوناگون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی تجلی پیدا می‌کند، اصالت فرد یا «اندیویدوالیسم» است. «دولت لیبرال به شهروندان خود نمی‌گوید چه چیزی به حیات شایسته و بسامان می‌انجامد. سیستم‌های لیبرال چنین مقولاتی را به خود فرد واگذار می‌کنند. جوامع مدرن از زندگی و آزادی شما حراست می‌کنند تا بتوانید مختارانه در پی شادمانی و رضایت باشید»2. 
این فردگرایی آنچنان بر ذهن و ضمیر و زندگی انسان مدرن سیطره پیدا کرده است که مرزهای حریم عمومی و خصوصی را درنوردیده و از منظر چنین انسانی حتی نوع پوشش در ملأ عام نیز تابع هیچ قانون و قاعده‌ای نیست و صرفا این میل و گرایش فردی اوست که معیار تشخیص خوبی و بدی در این خصوص و در سایر شؤون حیات جمعی است: «انسان مدرن، نوع پوشش را بخشی از حریم خصوصی خود می‌داند. وقتی حکومت و به تبع آن بخش‌های همراه با ایدئولوژی حکومت تلاش می‌کنند به این حریم خصوصی وارد شوند، عمیق‌ترین لایه زندگی فرد مدرن را نشانه گرفته‌اند. حکومت با اصرار بر رویه‌های ناقض حریم شخصی افراد، در قامت بیرق‌دار یک ایدئولوژی ضد مدرن، با اکثریت جامعه ایرانی در افتاده است»3.